خانه دل را بتکان

نزدیک عید است …
هنوز حال و هوای عید در خانه ی ما نیست …
بلند می شوم ، آستین ها را بالا می زنم و به جانِ خانه می افتم …
تمام کابینت ها ، کشوها و کمدها را بیرون می ریزم ، دستمال می کشم ، می شویم ، مرتب می کنم و دوباره می چینم …
ولی انگار فایده ندارد …
دکور را عوض می کنم ،
فرش ها را می شویم ،
وسایل جدید می خرم …
باز هم فایده ای ندارد …
هر کار می کنم بوی عید از این خانه نمی آید …
پنجره را باز می کنم ، اما …
بیرون هم خبری از عید و حال و هوایش نیست !
همه چیز بی رنگ و تکراری …
ما را چه شده ؟!
ما که همیشه دلمان به عید و تحویلش خوش بود !!!
ما بزرگ شدیم یا میانِ زمان جا ماندیم؟!
بزرگ شدیم یا مُردیم ؟!
از این شهر و از این آدم هایِ غبارگرفته ؛
بوی هیچ عید و بوی هیچ بهاری نمی آید !!!