#تربیت_فرزند_دلبندم

#نگاه_زیبا_به_زندگی

#پاداش_تربیت_کودک

#اهمیت_بردباری_در_تربیت
تربیت نیازمند صبر و تحمل است. پدر و مادرها می‌توانند در تعامل با فرزند، صبر و بردباری و استقامت را عملاً به او بیاموزند. تربیت در همین زندگی معمولی ما رخ می‌دهد. فرزندان در لابه‌لای رفتارهای ما با یکدیگر بسیاری مسائل را یاد می‌گیرند. پدرها و مادرهای صبور فرزندانی مقاوم تربیت می‌کنند. والدین نق نقو فرزندانی آش و لاش و غر غرو تربیت خواهند کرد. افرادی سست و خسته و کوفته. بی حال و بی رمق که با کوچک‌ترین ناملایماتی به آه و ناله می‌افتند. با شادی و شادکامی میونه‌ی زیادی ندارند. چنین حاصل افسرده‌ای نه تنها مهارت حل مسأله نداره که شجاعت مواجهه‌ی با مشکلات ریز و درشت دنیا را هم نخواهد داشت. چون تاب‌آوری و پایداری در شرایط سخت زندگی را نیاموخته، مهارت تعامل وگفتگو را یاد نگرفته. وقتی هم به امید خدا ازدواج کنه و بره خونه‌ی بخت توان همراهی و همدلی در زندگی مشترک رو نداره.

یکی از یاران امام صادق (ع) تعریف می‌کنه که پیش امام نشسته بودم که یکی از رفقا با آه و ناله وارد شد.امام فرمود: «چی شده كه تو را نالان مى‏بينم؟».

گفت: كودكى دارم كه سراسر شب، با گریه اذیتمون کرده. 

امام (ع) فرمود: «جبرئيل روزی بر پیامبر خدا و امیر مؤمنان در حالی که آزرده بودند وارد شد. جبرئيل گفت: اى حبیب خدا! چطور شده كه تو را توی این حالت مى‏بينم؟

پيامبر خدا جریان گریه شدید دو تا از کودکان رو توضیح داد.

جبرئيل، پیامبر رحمت رو به صبر توصیه کرد و گفت: … گريه‏ی کودک تا هفت سالگى «لا اله إلّا اللّه» است و وقتى از هفت سالگى گذشت، گريه‏اش تا بلوغ، آمرزش‏خواهى براى پدر و مادرش هست و پس از بلوغ، هر كار خیری كه فرزند صالح انجام بده پاداشى نيز براى والدینش ثبت می‌شه.

بله حقیقتاً تربیت فرزندان دلبندمون یک سرمایه‌گزاری پرسود هست. تربیت درست،‌ اونها رو به مؤمنانی صالح تبدیل می کنه که هر لحظه بندگی‌شون موجب خشنودی معبود و پاداش و ثواب الهی خواهد بود.

پس اگر بتونیم از این فرصت بودن با فرزندان، لحظاتی ناب برای صفا و مهرورزی و شادکامی بسازیم، باید امیدوار باشیم که در مسیر درست تربیت داریم قدم بر می داریم.

در عمل چه کنیم؟

تمرین کنیم زیبانگر و زیبااندیش باشیم. از آه و ناله در برابر فرزندان به شدت پرهیز کنیم. هر گاه سختی و مشکلی در زندگی ایجاد شد به دنبال حکمت و میزان آثار مثبت تربیتی آن برای خودمان و فرزندان باشیم. 

مثلاً صاحبخونه جوابمون کرده. نشینیم اشک بریزیم و به زمین و زمان بد و بی‌راه بگیم که فرزند پر از ترس و اضطراب بشه. بلکه طوری رفتار کنیم که گل‌های ما با چهره‌ای استوار و با صلابت مواجه بشن که به جای بیقراری و شیون، حکیمانه در پی تدبیر و حل مسأله است و نوع چاره‌اندیشی ما درسی بزرگ برای فرزند باشه و اگر روزی در شرایطی مشابه قرار گرفت، خردورزی و حل مسأله را عملاً از ما آموخته باشد.
#علی_قاسمی